Pod względem morfologicznym gmina Laskowa położona jest w Karpatach Zachodnich, w strefie granicznej makroregionów karpackich: Pogórza i Beskidów.


Obszar gminy leży w obrębie mezoregionów:

  1. Pogórza Rożnowskiego, na który składają się:
    • Płaskowyż Rożnowski
    • Dolina Dunajca
    • Kotlina Iwkowska
    • Grzbiet Czchowski.
  2. Beskidu Wyspowego, reprezentowanego przez:
    • Pasmo Kamionkowskie
    • Grzbiet Łopuszy
    • Pasmo Łososińskie

Granica pomiędzy Pogórzem i Beskidami ma przebieg wyraźnie liniowy i wpływa na odrębność geokompleksów po obu stronach tej linii. W Beskidzie Wyspowym wyróżnić można pasmo Łososińskie i pasmo Kamionkowskie. Najwyższym wzniesieniem pasma Kamionkowskiego jest Góra Chełm - 793 m n.p.m. Najwyższym wzniesieniem w Pogórzu Rożnowskim jest Ostra Góra (451 m n.p.m.). Beskid Wyspowy, pod względem morfologicznym składa się z pojedynczych kopulastych wzniesień górujących nad śródgórskim poziomem zrównania. Wzniesienia te w krajobrazie wyglądają jak wyspy. Zbocza i wierzchowiny wysp są zalesione, natomiast poziom śródgórski w większości zajęty jest pod uprawy i zabudowę. Pasmo Łososińskie oddzielone jest od pasma Kamionkowskiego doliną rzeki Łososiny. Jest to szeroka (100 800 m) dolina wyścielona osadami rzecznymi naniesionymi przez rzekę Łososinę i jej dopływy. Osady te w przeszłości ulegały rozcinaniu przez rzekę, co w efekcie doprowadziło do powstania systemu teras: zalewowej i nadzalewowej. Wzdłuż całego koryta, ciągnie się pasmo zmiennej szerokości, kamieniec. Dolina Łososiny rozcina poziom podgórski do głębokości 80 100 m. Na północ od doliny Łososiny rozciąga się południowo-wschodnia część pasma Kamionkowskiego o rzeźbie podobnej do pasma Łososińskiego. Pogórze Rożnowskie leży na wschód od doliny Dunajca i stanowi zachodnią część Pogórza Ciężkowickiego. Rzeźba Pogórza to garby o szerokich wierzchowinach i zbliżonej wysokości n.p.m. Powstały one w wyniku rozcięcia inicjalnej powierzchni przez doliny Dunajca i Łososiny oraz ich dopływów. Rzeźba Pogórza jest bardzo urozmaicona. Ostrość poszczególnych form morfologicznych świadczy o ciągłym jej rozwoju i przekształcaniu przez współczesne procesy erozyjne. Całe Pogórze rozcięte jest licznymi dolinami dopływów Dunajca oraz potoków uchodzących bezpośrednio do zbiornika Rożnowskiego. Z innych elementów rzeźby, wymienić należy rozległe spłaszczenia wierzchowinowe, śródstokowe, przydolinne oraz niewielkie zagłębienia zboczowe, mające miejscami charakter niecki. Zarówno spłaszczenia jak i zagłębienia śródstokowe i przydolinne są często podmokłe. Doliny w odcinkach dolnych i środkowych najczęściej są płaskodenne oraz wciosowe w odcinkach górnych. Dolina Dunajca dzieli Beskid Wyspowy od Pogórza Rożnowskiego. Na terenie gminy jej przebieg oraz szerokość zmienia się w zależności od budowy geologicznej podłoża. Cały obszar gminy Laskowa leży w obrębie Beskidu Wyspowego o bardzo urozmaiconej rzeźbie, o wysokościach osiągających od 300 do 921 m n.p.m. (G. Jaworz) i znacznych deniwelacjach terenu. Główne elementy rzeźby mają tu układ pasmowy i ciągną się z zachodu na wschód. Związane jest to z budową podłoża fliszowego i zróżnicowaniem jego odporności na wietrzenie. Od północy ogranicza gminę równoleżnikowy grzbiet Kamionna Kobyła, wznoszący się 150 metrowym progiem nad Pogórze Wiśnickie, a od południa synklinalny grzbiet Szałas Jaworz. Obie formy rozdziela dolina rzeki Łososiny.


W obrębie gminy Laskowa znajduje się południowy skłon grzbietu wzniesienia Kamionna Kobyła oraz północne zbocze góry Szałas Jaworz, głęboko porozcinane resekwentnymi i konsekwentnymi dolinami dopływów Łososiny na szereg południkowych garbów o spłaszczonych, wąskich wierzchowinach. Strome, wypukłe i wypukło-wklęsłe stoki opadające od wierzchowin modelowane są poprzez liczne osuwiska (rejon Kamionki Małej, Krosnej, Jaworznej, Żmiącej) zarówno stare jak i nowo tworzone oraz ponawiane przez boczne, odnawiane stale i okresowo, dolinki (wciosy, parowy, wądoły, debrza). Wciosy występują na ogół w partiach źródłowych większych cieków, wądoły na terenach osuwiskowych, parowy na obszarach upraw rolnych, a debrza na terenach zalesionych. Subsekwentna dolina Łososiny, o stromych lokalnie podcinanych zboczach i płaskim sterasowanym dnie, począwszy od odcinka przełomowego między Górą Odrończą, a Górą Załpą przy zachodniej granicy gminy, ulega stałemu poszerzaniu od 50 do 100 m do powyżej 800 m. Osady rzeczne w dnie doliny tworzące 1 do 2 m terasę zalewową i 3 do 5 m terasę nadzalewową rozcina meandrujące i dziczejące koryto Łososiny o głębokości 1,5 do 2 m i szerokości 15 m. Wzdłuż koryta ciągnie się kamieniec pasem o zmiennej szerokości (od 5 do 100 150 m). Współcześnie stoki omawianego obszaru modelowane są przez spłukiwanie powierzchniowe i linijne wzdłuż bruzd, przez spełzywanie zwłaszcza w czasie wiosennych roztopów oraz przez ruchy masowe (osuwiska i zerwy); natomiast w dnach dolin występuje erozja boczna oraz akumulacja w obrębie kamieńca i terasy zalewowej. Omawiany obszar odwadniany jest przez Łososinę oraz jej dopływy, a także przez szereg cieków bez nazwy.