Ppłk. Józef Rosiek, ps. „BRZEG”, urodził się 17 lutego 1894 r. w Żmiącej (parafia Jaworzna), powiat limanowski.


Służbę wojskową pełnił od 1914 r. Jako oficer Wojska Polskiego brał udział w walkach o niepodległość i obronie państwa polskiego na frontach I i II wojny światowej. Zawirowania wojenne i międzywojenne powodowały częste zmiany stanowisk na ścieżce służby wojskowej.


Od 1914 r. pełnił funkcję m.in. dowódcy plutonu w Legionie Wschodnim we Lwowie, dowódcy kompanii w 20. Pułku Piechoty Armii Austriackiej, 1. Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu i zastępcę dowódcy 2. Batalionu Strzelców w Tczewie.


Podczas I wojny światowej został wcielony do armii austriackiej. W latach 1916 – 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. Po powrocie do kraju w 1920 r. służył w dywizji syberyjskiej, następnie na różnych stanowiskach oficerskich w pułkach piechoty i innych formacjach wojskowych. W 1923 r. został awansowany do stopnia kapitana.


Od sierpnia 1939 r. był dowódcą Rezerwowego Batalionu Strzelców w Rembertowie. Podczas obrony Warszawy dowodził Ośrodkiem „Belwederska”, a następnie Ośrodkiem „Sielce”.


29 września 1939 r. został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. W 1939 r. zaprzysiężony jako członek Służby Zwycięstwu Polski, a w 1940 r. wstąpił w szeregi tajnej Armii Polskiej. Od 1941 r. pełnił funkcję komendanta Okręgu II Warszawa – Województwo Konfederacji Zbrojnej. W 1942 r. objął stanowisko Komendanta Rezerw Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej.


7 kwietnia 1943 r. aresztowany przez gestapo i uwieziony na Pawiaku; został zamordowany 7 maja 1943 r. Jego ciało spalono w Getcie w celu zatarcia zbrodni.


Bogaty przebieg służby wojskowej na frontach I i II wojny światowej w różnych formacjach wojskowych, w tych jakże trudnych dla narodu polskiego czasach, dowodzi niezbicie o bohaterstwie ppłk. Józefa Rośka.

Pliki do pobrania