"Suska sechlońska" jest kolejnym, po fasoli korczyńskiej i miodzie kurpiowskim, polskim produktem regionalnym zarejestrowanym przez Komisję Europejską jako Chronione Oznaczenie Geograficzne. "Suski sechlońskie” to śliwki poddane procesowi podsuszania i podwędzania, z pestkami lub drylowane. Wielkość "suski sechlońskiej” zależy od wielkości owoców wykorzystanej odmiany śliwek, a kształt może być od kulisto-spłaszczonego do podłużnego. "Suska sechlońska” charakteryzuje się elastycznym, mięsistym miąższem i pomarszczoną, ale błyszczącą skórką w kolorze ciemnogranatowym przechodzącą nawet do czarnego. W smaku jest lekko słodka z wyczuwalnym posmakiem i aromatem wędzenia. Podwędzanie i podsuszanie śliwek w suszarniach odbywa się gorącym dymem, co odróżnia "suskę sechlońską” od śliw suszonych gorącym powietrzem. Podczas podwędzenia śliwka traci część wody zawartej w tkankach, a równocześnie nasyca się dymem, który ma właściwości antyseptyczne. O jakości "suski sechlońskiej” decydują unikalne umiejętności lokalnych producentów i stosowane przez nich tradycyjne metody produkcji. Konstrukcja suszarni i sposób suszenia odróżniają się od metod produkcji wykorzystywanych w innych częściach kraju, a także używanych w sąsiednich regionach. Odpowiednia konstrukcja suszarni zapewnia jednoczesny obieg ciepłego powietrza i dymu, dzięki czemu śliwki są podsuszane i podwędzane.

Pliki do pobrania